Gambit aktualnie ma przerwę od jakiejkolwiek aktywności fizycznej. Aby moim podstawowym zajęciem w wolnym czasie nie stało się polegiwanie na łóżku pod przykryciem z laptopa staram się mimo wszystko korzystać ze świeżego powietrza bez niego, a to oznacza jazdę na rolkach i bieganie. Ogromnie brakuje mi włóczenia się po miejskich parkach i treningów, jednak muszę przyznać, że możliwość obserwowania koegzystencji właścicieli psów i innych użytkowników miejskiej zieleni z tej drugiej strony to całkiem ciekawe doświadczenie. Szczególnie, że okazuje się, iż biegacze, rolkarze, rowerzyści i psy wcale nie prowadzą nasilonych „działań wojennych”.

Biegacze, rolkarze, rowerzyści, a do tego psy. Wszyscy w jednym parku. Czy da się to pogodzić?

Teoretycznie podczas uprawiania aktywności fizycznej na zewnątrz można spotkać psy bezdomne, psy pilnujące swoich podwórek i ujadające zza płotów oraz psy spacerujące ze swoimi opiekunami. W praktyce natomiast bieganie po mieście i jazda na rolkach w dużej mierze ograniczają możliwość stawania oko w oko z obcym czworonogiem do psów tej ostatniej kategorii. Mnie w każdym razie nigdy nie zdarzyło się wpaść na żadnego bezdomniaka lub uciekiniera, a osiedla domków jednorodzinnych raczej omijam. Spacerowicze z psami wynagradzają mi jednak te braki z nawiązką, bo odkąd zrobiło się naprawdę ciepło, mam wrażenie, że liczba okolicznych czworonogów raptem wzrosła co najmniej dwukrotnie. Nie mam pojęcia, gdzie te wszystkie zwierzaki chowały się jesienią i zimą. Widzę za to, że obecnie w parkach i na miejskich skwerach robi się odrobinę ciasno – szczególnie późnym popołudniem i wczesnym wieczorem.

Co ciekawe, mimo to nie znalazłam się jak dotąd żadnej naprawdę nieprzyjemnej lub wyjątkowo niebezpiecznej sytuacji. Wydaje się więc, że właściciele psów przyzwyczaili się do biegaczy, którzy z kolei nauczyli się pokojowego współistnienia z czworonogami. Na pewno ogromny wpływ na tę sytuację ma rosnąca świadomość kynologiczna i coraz szersza dostępność szkoleń. Gdyby dodać do tego odrobinę uważności i empatii dla drugiego człowieka byłoby wprost bajecznie. Wprawdzie nie zdarzyło mi się, aby obcy pies próbował uszczypnąć mnie w łydkę, bywało jednak że wracałam do domu mocno zirytowana, chociaż aktywność fizyczną na zewnątrz staram się uprawiać świadomie. Tak, aby nie powodować napiętych sytuacji między mną, a psami, które spotykam po drodze.

Brzmi to być może nieco szumnie, jednak tak naprawdę nie wymaga żadnej szczególnej ekwilibrystyki – oznacza po prostu, że wobec mijanych zwierząt staram się zachowywać w spokojny, przewidywalny sposób. To samo polecam wszystkim biegaczom, rolkarzom i rowerzystom. Stosowanie wymienionych poniżej, trzech prostych „sztuczek” naprawdę podnosi bezpieczeństwo w kontaktach z obcymi psami:

• Nie zaczepiaj. Biegnąc, jadąc na rolkach czy rowerze najlepiej skoncentrować się na swoim treningu. Zaczepianie spotykanych po drodze psów to proszenie się o kłopoty, dlatego nawet największy miłośnik czworonogów na czas uprawiania aktywności fizycznej powinien swoje sympatie schować do kieszeni. Cmokanie, gwizdanie czy wołanie do psa to kiepski pomysł, a próba pogłaskania zwierzęcia w pędzie jest absolutnie niedopuszczalna. Domyślam się, że doświadczeni sportowcy, skupieni na budowaniu możliwie najlepszych wyników oburzą się, widząc ten punkt, niestety niejednokrotnie byłam świadkiem podobnych zachowań.
• Nie zaskakuj. Jeżeli tylko ukształtowanie terenu daje taką możliwość, mijając psa od tyłu najlepiej nieco odbić w bok, tak aby podczas wyprzedzania nie nas od zwierzęcia zaledwie kilka centymetrów, bo zwierzę nagle wytrącone z równowagi może zachować się nieprzewidywalnie, np. obszczekać „intruza”.
• Omiń łukiem. Pies może poczuć się zagrożony, widząc, że ktoś zbliża się do niego na wprost, a do tego w szybkim tempie, dlatego jeśli to możliwe najlepiej obiec zwierzę łukiem. Bywa, że konkretne miejsce nie pozwala na takie manerwy – z mojego doświadczenia wynika, że w takiej sytuacji najlepiej po prostu robić swoje, w pewny siebie sposób.

***

Rzecz jasna, właściciele psów nie mogą podczas spacerów zdać się wyłącznie na rozsądek biegaczy, rolkarzy i rowerzystów. Choćby dlatego, że czasem tego rozsądku brakuje. Nie chcę nikomu przypisywać złej woli, wiem jednak doskonale, że zdarza się iż człowiek skoncentrowany na celu nie widzi niczego co dzieje się dookoła. Gdy finiszuję bo zamarzył mi się lepszy czas lub porywam się na wyjątkowo długi dystans myślę przede wszystkim o tym, czy i kiedy wypluję płuca – cała reszta schodzi w mózgu na dalszy plan.

Opiekunowie psów powinni więc kontrolować zachowanie zwierzaków i zwracać uwagę na to, co dzieje się wokoło. Celowo nie piszę o prowadzeniu psów na smyczy. Raz, że dotyczące tej kwestii regulacje prawne są ujęte w przepisach miejscowych, a więc różnią się pomiędzy miastami Polski. Dwa, że doskonale zdaję sobie sprawę z tego, jak trudno jest znaleźć miejsce, w którym można pozwolić psu wybiegać się „na legalu” – wiem, że niektóre miasta wcale nie dają takiej możliwości, w przecież swobodny ruch jest psom bardzo potrzebny do zdrowego funkcjonowania. Nie zamierzam więc nikogo pouczać o konieczności używania smyczy czy kagańca podczas spaceru – przynajmniej dopóki to rzeczywiście jest spacer, a nie okazja do telefonicznych pogaduszek.

• Kontroluj. Spacer to nie jest odpowiedni moment na zakupy, długie rozmowy przez telefon albo zdobywanie kolejnych achievementów w najnowszej grze mobilnej. Pies, nawet kiedy biega luzem, nie powinien być pozostawiony samemu sobie. Przeciwnie, jego zachowanie powinno być pod kontrolą, a to wymaga po pierwsze uwagi właściciela zwierzęcia, a po drugie wcześniejszego nauczenia go reakcji na komendę słowną (skuteczne przywołanie!).
• Ustabilizuj lub zapnij na smycz. Podczas mijania się z biegaczem (zwłaszcza w wąskiej alejce) dobrze jest przywołać psa do siebie i poprosić o wykonanie jakiejś stabilizującej komendy, jak siad lub waruj. Można też przytrzymać czworonoga za obrożę czy na chwilę zapiąć na smycz. Gdy w czasie spaceru z Gambitem widzę nadciągających biegaczy wołam go do siebie, odchodzę nieco na bok i kładę psa na ziemi – wiem, że w ten sposób mijając nas dość bezpiecznie będą czuły się nawet osoby, które obawiają się psów. Jako biegacz z kolei bardzo doceniam taki gest, szczególnie w przypadku dużych czworonogów. Co więcej, spotykam się z tym coraz częściej! I zawsze mówię wtedy „dziękuję”.
• Uważaj na fleksi. Smycz typu fleksi może być fajnym rozwiązaniem na spacery. Może także stanowić potencjalnie groźną pułapkę na osoby uprawiające sport, gdy jest rozciągnięta na całą szerokość chodnika, a taki potykacz to coś, co spotykam wcale często. Biegacz poradzi sobie z tym łatwo, jednak dla rolkarza czy rowerzysty to naprawdę trudna do ominięcia przeszkoda (zresztą, żeby móc coś ominąć, najpierw trzeba to zauważyć…). Każdy, kto wyprowadza psa na fleksi powinien o tym pamiętać.
• Akceptuj i szanuj. Nie każdy lubi psy, nie każdy ma ochotę witać się z napotkanym czworonogiem. Nikt nie chce aby przerywano mu aktywność, której w danej chwili poświęca się w stu procentach. Dobrze jest o tym pamiętać i zapobiegać sytuacjom, w których dochodzi do „starcia” psa z biegaczem, rowerzystą lub rolkarzem. Warto zwrócić uwagę również na to, że coraz więcej osób biega z psami – taki trening to nigdy nie jest dobry moment, aby czworonogi powiedziały sobie „dzień dobry”, nawet jeżeli oba są łagodne, przyjazne i przepełnione miłością do świata.

Skwery, parki, bulwary to miejsca, z których z przyjemnością korzystają zarówno właściciele psów, jak i sportowcy – rowerzyści, rolkarze czy biegacze. Wystarczy trochę uwagi i zrozumienia dla tej drugiej strony, aby przebywanie na (mniej lub bardziej) świeżym powietrzu było milsze. Dla wszystkich. Po równo.